Lisa Nilsson to ta dziewczyna, którą odrzuciłem na pierwszym roku studiów (patrz ten post), a czuję, że należy jej się mała rehabilitacja. "Tror På Dig" jest przesłodzone i momentami spada do poziomu kotletowych przyśpiewek Celine Dion w Las Vegas, ale pierwsze pięćdziesiąt sekund utworu jak lubiłem, tak lubię i cenię sobie także ze względów praktycznych - w ćwiczeniach z fonetyki języka szwedzkiego jest niezastąpione.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz